Śmierć osoby bliskiej w wypadku: odszkodowanie, zadośćuczynienie, renta
Śmierć członka rodziny jest nie tylko źródłem cierpień psychicznych dla jego rodziny, ale wielokrotnie może oznaczać ekonomiczne kłopoty.
Odszkodowanie za śmierć osoby bliskiej w wypadku
Odszkodowanie za śmierć bliskiej osoby w wypadku przysługuje najbliższej rodzinie, a jeśli ofiara była niepełnoletnia, odszkodowanie wypłaca się jej rodzicom lub opiekunom prawnym. Chociaż pieniądze nie przywrócą życia ukochanej osobie, odszkodowanie zrekompensuje wyrządzoną krzywdę, zarówno psychiczną, jak i materialną. Odszkodowanie pozwoli rodzinie na godne życie, zwłaszcza jeśli zmarły wnosił duży wkład finansowy do domowego budżetu, a jego śmierć wpłynęła na znaczne lub całkowite uszczuplenie budżetu rodzinnego. Odszkodowanie pozwala na pokrycie kosztów pochówku. Rodzina zmarłego może je spożytkować na pokrycie kosztów własnego leczenia, np. niezbędnej pomocy psychologicznej, która pomaga uporać się ze szkodą spowodowaną śmiercią bliskiej osoby. Każdy, kto stracił bliską osobę, może ubiegać się o odszkodowanie. Co do zasady o odszkodowanie ubiegają są najbliżsi krewni zmarłego: rodzice, dzieci lub rodzeństwo. Jednak warto wiedzieć, że nawet odlegli krewni, na przykład - wnuki, ciotki, wujkowie, dziadkowie, a także inne osoby, które udowodnią bliski związek emocjonalny ze zmarłym, mogą kwalifikować się do odszkodowania. O odszkodowanie za śmierć bliskiej osoby w Europie można ubiegać się do 20 lat od daty śmierci. Zasady wypłaty odszkodowania, zadośćuczynienia i emerytury reguluje kodeks cywilny na miejscu wypadku. Zgodnie z jego przepisami krewni zmarłego obywatela mogą ubiegać się o kilka rodzajów odszkodowań pieniężnych. To Zwrot kosztów pogrzebu i innych kosztów związanych ze śmiercią. Rekompensata za pogorszenie sytuacji życiowej oraz stała renta. Największy wpływ na wysokość odszkodowania ma poziom pokrewieństwa i związku zmarłego z osobą ubiegającą się o odszkodowanie. Im bliższy stopień pokrewieństwa lub silniejszy związek, tym wyższa może być kwota odszkodowania.
Zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej w wypadku
Choć najczęściej odszkodowanie i zadośćuczynienie to terminy, które są używane zamiennie, to w sensie prawnym mają inne znaczenia. Zadośćuczynienie to świadczenie, którego celem jest złagodzenie krzywdy osoby bliskiej. Celem zadośćuczynienia jest wyrównanie szkód, które są bezpośrednim efektem śmierci bliskiej osoby. Jego celem jest wynagrodzenie negatywnych przeżyć zarówno związanych z cierpieniem fizycznym, jak i psychicznym. Zadośćuczynienie można uzyskać jednorazowo. Warunkiem jest – pogorszenie sytuacji finansowej lub szok wywołany zaburzeniem funkcjonowania rodziny oraz poczucie bólu i żalu. Aby móc starać się o zadośćuczynienie należy dostarczyć dokument wskazujący datę urodzenia i datę śmierci osoby oraz dokument potwierdzający stopień pokrewieństwa ze zmarłą osobą. Zaświadczenie o stanie zdrowia wystawione przez lekarza prowadzącego, jeżeli wypłata odszkodowania uzależniona jest od definicji niezdolności do pracy, lub zaświadczenie o uczęszczaniu do szkoły, jeśli dziecko nie ukończyło 16 lat. W przypadku zadośćuczynienia z tytułu śmierci roszczenie można złożyć w dowolnym momencie.
Renta za śmierć osoby bliskiej w wypadku
W przypadku śmierci osoby pobierającej świadczenia, małżonek lub małżonka i małoletnie dzieci mogą otrzymać rentę. To stałe świadczenie które jest wypłacane w określonych ramach czasowych. Renty dla wdów i wdowców, dotyczą osób, które osiągnęły wiek emerytalny lub uznano je za niepełnosprawne, lub częściowo niepełnosprawne do śmierci współmałżonka, lub w ciągu 5 lat po śmierci współmałżonka. Należą się też osobom, które wychowują dzieci (dzieci przysposobione), jeżeli dzieci uczą się w szkole lub placówce zawodowej, albo opiekują się w domu dziećmi (dziećmi przysposobionymi) małżonka, dla którego stwierdzono 75-100% utraconej zdolności do pracy. Z kolei renta dla dziecka przysługuje wszystkim osobom małoletnim do 18 roku życia. Może być też przyznana na dzieci niepełnosprawne powyżej 18 roku życia, jeżeli zostały uznane za osoby niepełnosprawne poniżej 18 roku życia oraz trwale lub częściowo sprawne w wieku 18 lat. Ostatecznie przysługuję też dzieciom do 24 roku życia, jeżeli są to studenci i uczniowie szkół ogólnokształcących i dziennych uczelni wyższych i zawodowych. Wysokość renty ofiar wdowieństwa wynosi 20% kwoty emerytury państwowej zmarłego. Wysokość renty ofiarom sieroctwa wynosi 30% kwoty emerytury państwowej zmarłego. W przypadku braku współmałżonka, który ma prawo do emerytury państwowej ofiarom wdowieństwa, każda sierota otrzymuje równe wynagrodzenie, ale nie więcej niż 30% kwoty emerytury zmarłego, a całość nie może przekraczać 100% kwoty renty zmarłego.
